|
||||||||
|
De Poolse trompettist Thomas Stanko (1942 – 2018) is helaas niet meer onder ons, deze opnamen stammen uit 2004 en werden opgenomen in de Muffathalle in München in het kader van een symposium voor geïmproviseerde muziek onder de vlag van “Unforeseen” door het Kulturreferat van München en de muziek afdeling van de Ludwig Maximillian Universiteit. Evan Parker en Roscoe Mitchell traden op in hetzelfde kader en die opnamen zijn inmiddels ook uitgebracht door ECM. Stanko wordt hier begeleid door Marcin Wasilewski op piano, Slawomir Kurkewicz op contrabas en Michal Miskiewicz op drums. Niet iedereen is enthousiast over het oeuvre op ECM, maar hier is totaal geen sprake van teveel serene klanken en ingetogenheid hetgeen er zeker mee heeft te maken dat het hier live opnamen betreft, levende muziek die staat als een huis ! Stanko behoorde tot de top in de wereld van de jazz trompettisten, hij maakte meer dan 50 albums met diverse grootheden, ik moet tot mijn schande erkennen dat dit pas het eerste album is dat terecht komt in mijn verzameling, waarom, geen idee maar dat moet nodig worden ingehaald. Alle vijf composities werden geschreven door Stanko, behalve “Kaetano” dat een product is van alle groepsleden. De muziek geeft voortreffelijk de sfeer weer van een zwoele zomeravond zoals in september 2004 toen dit optreden plaats vond. Het sfeervolle “Hermento’s Mood” opent het album, na enkele zachte bastonen valt het etherische geluid van Stanko’s trompet in, begeleidt door warme piano akkoorden, geweldig. De sfeer zet zich voort in “Song for Sarah”, dat wordt ingeleid door romantische pianoklanken waarna de trompet zich stilletjes aansluit, muziek om bij weg te dromen. En zo rijgen de fraaie composities zich aaneen, het valt moeilijk een hoogtepunt aan te wijzen, het klinkt allemaal goed, maar ik kies voor “Celina” waarin Tomasz tot het uiterste gaat op zijn instrument, lage noten, hoge trillers bijna eindigend in gepiep, waarna het overgaat in een rustige melodie in een vingerknippend ritme, grandioos. In het op een na laatste nummer “Celina” is er een glansrol weggelegd voor pianist Macin Wasilewski met een superieure solo. Jan van Leersum.
|